Συνδρομή

horiatika.press@gmail.com

,

5+1 σημάδια που κάνουν ένα πανηγύρι αξέχαστο

Στα χωριάτικα ξέρουμε από πανηγύρια και ετοιμάσαμε τη λίστα με όλα τα σημάδια που επιβεβαιώνουν πως ένα πανηγύρι μένει στην ιστορία!

Κάθε χωριό έχει το δικό του πανηγύρι, αλλά τα καλά, εκείνα που είναι πραγματικά γλέντια, τα θυμάσαι για χρόνια. Είναι εκείνα που ξεκινούν με ένα «πάμε να περάσουμε μια βόλτα» και καταλήγουν να σε βρουν ξημερώματα με ιδρωμένο πουκάμισο και τη φωνή βραχνή. Εκείνα που δεν καταλαβαίνεις πότε πέρασε η ώρα, γιατί μετράς τον χρόνο σε τραγούδια και χορούς, όχι σε λεπτά.


Στα χωριάτικα, αυτά τα πανηγύρια τα ξέρουμε καλά. Και έχουμε φτιάξει τη δική μας επιβεβαιωμένη λίστα με τα σημάδια που δείχνουν πως «το πανηγύρι έγραψε».

1. Η πίστα είναι συνεχώς γεμάτη

Κανείς δεν περιμένει το “καλό κομμάτι”. Ο ένας σηκώνει τον άλλον, η μουσική κυλάει φυσικά, και η πίστα μοιάζει με μαγνήτη. Χορός, τραγούδι, παλαμάκια, βιντεάκια. Η πίστα είναι ο πυρήνας — και δε μένει λεπτό άδεια!

2. Κάποιος ερωτεύτηκε

Εντάξει, ας το παραδεχθούμε. Τα πανηγύρια είναι το δικό μας κινηματογραφικό σκηνικό για να γνωρίσεις αυτόν που θα χορεύετε μαζί αντικριστό σ’ αυτή τη ζωή. Οι ματιές ανταλλάσσονται ανάμεσα σε τραπεζάκια, τα ζεϊμπέκικα έχουν συναισθηματικό φορτίο και όλο το πανηγύρι έχει “άλλη χάρη”.  Είναι απ΄τις στιγμές που οι άνθρωποι μπορούν να βρεθούν σε κοινό χορό και χώρο, μακριά απ΄τις οθόνες. Κι αυτό είναι από μόνο του επιτυχία.

3. Δεν ξέρεις πώς, αλλά χόρεψες με ξαδέρφη που δεν ήξερες ότι έχεις

Το πανηγύρι έχει μια μυστηριώδη δύναμη να επανασυνδέει. Οι συγγένειες βγαίνουν στην επιφάνεια, οι οικογενειακές ιστορίες διασταυρώνονται και κάπου μέσα στον κύκλο του χορού… μαθαίνεις ότι αυτή που κρατάς απ’ το χέρι είναι το κοριτσάκι που παίζατε μαζί κάθε καλοκαίρι σαν παιδιά. Το “Τίνος είσαι εσύ;” στα καλύτερα του!

4. Κανείς δεν είπε “πάμε κάπου αλλού”

Αυτή η φράση δεν ειπώθηκε ποτέ; Τέλεια. Σημαίνει πως ήσασταν ακριβώς εκεί που έπρεπε. Το πανηγύρι είχε ροή, είχε ρυθμό, δεν κούρασε, δεν ξέφυγε. Το μέρος έγινε σημείο αναφοράς, όχι απλώς “στάση”.

5. Το επόμενο πρωί ανυπομονείς να βγεις για να συζητήσεις όσα έγιναν

Αν η επόμενη μέρα ξεκινά με “Πού ήσουν όταν μπήκε η ζεϊμπεκιά;” και “ποιος ήταν εκείνος με το άσπρο πουκάμισο;”, τότε κάτι έγινε. Το πανηγύρι πέρασε στο στάδιο της συλλογικής αφήγησης. Πλέον δεν είναι βραδιά — είναι ιστορία.

+1 Όλοι δίνουν ραντεβού για του χρόνου

Η πιο δυνατή ατάκα φεύγοντας: “Καλά να ’μαστε, του χρόνου πάλι εδώ.”
Δεν είναι υπόσχεση, είναι ανάγκη. Γιατί όταν κάτι σε γεμίζει έτσι, συνεχίζεις να επιστρέφεις σ’αυτό.

Κι έτσι είναι τα πανηγύρια που πετυχαίνουν. Δεν τα θυμάσαι για το πόσα τραπέζια είχε ή πόσα σουβλάκια ψήθηκαν. Τα θυμάσαι για τον ήχο του κλαρίνου όταν έμπαινε το αγαπημένο σου κομμάτι, για το βλέμμα που κράτησε λίγο παραπάνω, για το γέλιο που έκανες με τον διπλανό σου — που μπορεί να μη θυμάσαι καν το όνομά του.
Φεύγεις κουρασμένος αλλά γεμάτος. Και μέχρι να ξαναγίνει, το κουβαλάς μαζί σου.

Γιατί στο τέλος, το πανηγύρι κρίνεται από το πόσο γεμάτος φεύγεις — και από το πόσο πολύ θες να επιστρέψεις.

  • Τεύχος 36 – Δεκέμβριος 2025

    Τεύχος 36 – Δεκέμβριος 2025

Τελευταία άρθρα