Συνδρομή

horiatika.press@gmail.com

Υπάλληλος Υπουργείου Παιδείας

Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις

   Φτάνουν τα Χριστούγεννα, ο στολισμός στη Θεσσαλονίκη είναι μαγευτικός για τα παιδικά, πολύ «φτωχός» όμως στα δικά μου μάτια που δεν μπορούν να θαυμάσουν τα φωτάκια, τα χρώματα και τα στολισμένα δεντράκια. Πώς θα ήταν άλλωστε δυνατόν, όταν στις δικές μου παιδικές αναμνήσεις ο στολισμός ήταν λιγοστός ενώ οι μυρωδιές από την κουζίνα της μαμάς μου μαγευτικές! Αρώματα βαθιά ριζωμένα στην καρδιά μου, που συνοδεύουν και τις αναμνήσεις του χωριού μου.

   Όταν φτάναμε στο χωριό, μέσα στο κρύο της εποχής όλες οι καμινάδες κάπνιζαν. Τα σπίτια μοσχοβολούσαν μοσχοκάρυδο, γαρύφαλλο και κανέλα. Ο πατέρας μου σαν μικρό παιδί και ο ίδιος, περίμενε με λαχτάρα τη σουσαμόπιτα, ήταν το γλυκό που έφτιαχνε η μητέρα του, φτωχικό γλυκό μόνο με ζάχαρη, σουσάμι και τα μπαχαρικά των Χριστουγέννων. Βάζουν και καρύδια σήμερα, τότε όμως δεν είχαν όλα τα καλούδια που έχουμε σήμερα, έτσι έμαθα κι εγώ χωρίς καρύδια, τραγανό το φύλλο της πίτας και δεμένο με αγάπη το σιρόπι του. Τα Χριστούγεννα στο χωριό, είχαν τη γεύση από σουσαμόπιτα και από σιμιγδαλένιο χαλβά.

   Η μασίνα στην κουζίνα της γιαγιάς, συγκέντρωνε όλη την οικογένεια, παππούδες, παιδιά και εγγόνια. Εγώ προτιμούσα να κάθομαι στα πόδια του παππού μου, η χαρά του ήταν πιο μεγάλη από τα χρόνια του και η δική μου λαχτάρα για την αγκαλιά του τεράστια, μου μύριζε χαμομήλι και μέλι, ήταν ο δικός μου Άγιος Βασίλης κάτασπρος με στρουμπουλά μαγουλάκια, σαν τον φουσκωτό Άγιο Βασίλη που είχα στο δωμάτιο μου, στη Θεσσαλονίκη.

   Το σπίτι ήταν μικρό και εμείς πάρα πολλοί, αλλά όλοι οι καλοί χωράνε. Τα παιδιά, μισή ντουζίνα, κοιμόμασταν στρωματσάδα στην κουζίνα, μαζί με τον παππού που ξάπλωνε στο μεγάλο μεταλλικό κρεβάτι της κουζίνας, μας έβλεπε από εκεί και γέμιζε χαρά η καρδιά του.

   Με έμαθαν να αγαπώ τις γιορτές, όχι για τα δώρα και τα παιχνίδια, αυτά δεν είχαν καμία σημασία. Σημασία είχε να είμαστε όλοι μαζί, να προσφέρουμε αγάπη και αγκαλιές. Τα καλύτερα δώρα, είναι οι στιγμές που μοιράζεσαι με τους δικούς σου ανθρώπους.

   Τα Χριστούγεννα είναι μαγικά, όταν τα ζεις με χαρισματικούς ανθρώπους, όπως οι παππούδες σου, που με ελάχιστα πράγματα δημιουργούσαν τα πάντα με αγάπη.

   Τότε τα Χριστούγεννα ήταν μαγικά γιατί περίμενα να έρθει η μέρα που θα πηγαίναμε στο χωριό, στον παππού μου τον Νικόλα, τον δικό μου Άγιο Βασίλη. Ακόμα και τώρα αν κλείσω τα μάτια, θα ακούσω τα ξύλα να καίνε στην μασίνα που ψήνει τη σουσαμόπιτα που αγαπούσε ο πατέρας μου!

* Η Βασιλική Κουρσούμη έχει καταγωγή από την Παλαιοκώμη

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Δείτε ακόμη