Συνδρομή

horiatika.press@gmail.com

, ,

Νέα Φυλή: η πιο ζεστή αγκαλιά του Παγγαίου

Ανακαλύπτουμε την ιστορία του χωριού της Νέας Φυλής

Το χωριό Νέα Φυλή είναι ένα μικρό χωριό του δήμου Αμφίπολης και ιδρύθηκε το 1923 από Πόντιους πρόσφυγες, οι οποίοι ήρθαν από την περιοχή του Ακ-Δαγ-Μαντέν, μια πόλη κοντά στην Άγκυρα και τη Σεβάστεια. Οι περισσότεροι κάτοικοι κατάγονταν (από το Ακ-Δαγ-Μαντέν) από το χωριό Τσίχριτζι, αλλά υπήρχαν και κάποιοι από τα χωριά Τατ-Δερεσί, Κούσκαγια, Σαχνά-Δερεσί, Χάλχατζι, Κατή-Κουσλά και Καράπιρ.

Πριν το 1923 δεν υπήρχε κάποιο χωριό στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η Νέα Φυλή, αλλά το μόνο που υπήρχε εκεί ήταν το κτήμα κάποιου Χασάν Πασά. Μετά το 1922 όμως, με τη Μικρασιατική Καταστροφή, Πόντιοι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν αρχικά στην Παλαιοκώμη, όπου έμειναν για κάποιο διάστημα. Αργότερα, ωστόσο, αναγκάστηκαν να φύγουν, καθώς υπέφεραν από τα πολλά κουνούπια, και να πάνε προς το βουνό. Αυτοί που έφυγαν εγκαταστάθηκαν 2 χιλιόμετρα ανατολικά της Παλαιοκώμης και αποτέλεσαν τους πρώτους κατοίκους της Νέας Φυλής.

Τα πρώτα σπίτια του χωριού είχαν μόνο ένα δωμάτιο και ήταν πετρόχτιστα και σκεπασμένα με λαμαρίνες ή καλάμια. Με προσωπική εργασία οι κάτοικοι του χωριού έφτιαξαν το σχολείο και την εκκλησία. Στη διάρκεια της Κατοχής το χωριό κινδύνεψε από τους Βουλγάρους, οι οποίοι το είχαν στην κατοχή τους. Οι Βούλγαροι συγκέντρωσαν τους κατοίκους έξω από το χωριό στο χωράφι απέναντι από τα σημερινά νεκροταφεία, χώρισαν τις γυναίκες και τα παιδιά μαζί με τους γέρους και ετοιμάστηκαν να τους εκτελέσουν. Το χωριό όμως σώθηκε, αφού οι Βούλγαροι τελικά αποφάσισαν να τους διαλύσουν και να μην τους εκτελέσουν. Το μόνο που έκαναν ήταν ότι έκαψαν κάποια σπίτια και έκαναν καταστροφές στο χωριό.

Μέχρι το 1960 τα πράγματα ήταν ήρεμα και οι κάτοικοι ήταν φιλόξενοι, ήσυχοι και ενωμένοι σε όλες τις καταστάσεις της ζωής. Μετά το 1960 όμως οι νεότεροι σε ηλικία άνθρωποι άρχισαν να πηγαίνουν στις μεγαλουπόλεις ή στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα στο χωριό να μείνουν κυρίως οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι. Σήμερα το χωριό αποτελείται κυρίως από συνταξιούχους, όμως το καλοκαίρι γεμίζει και από ανθρώπους νεότερης ηλικίας, οι οποίοι πηγαίνουν εκεί για διακοπές.

Στην καθημερινή τους ζωή οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν αγρότες και κτηνοτρόφοι και

είχαν κατσίκες, αγελάδες, κότες, άλογα, μουλάρια και γαϊδούρια, για να τους βοηθάνε στις

δουλειές τους. Επιπλέον, καλλιεργούσαν κυρίως καπνό, σιτάρι, βαμβάκι, τεύτλα, όσπρια, όπως φασόλια, φακές και ρεβύθια, σουσάμι και κηπευτικά, όπως λάχανα, πράσα, μαρούλια,

ντομάτες και σπανάκια, ενώ ο καθένας είχε και το δικό του αμπέλι. Σήμερα οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν στην κατοχή τους ελαιόδεντρα και όσοι έχουν το δικό τους κήπο φυτεύουν ό,τι χρειάζονται, όπως ντομάτες πιπεριές, μελιτζάνες και κολοκυθάκια.

Επίσης, στο χωριό υπήρχαν (και κάποια λειτουργούν ακόμα και σήμερα) καφενεία, παντοπωλεία και ψησταριές, όπου πήγαιναν οι κάτοικοι για να χαλαρώσουν ή για να αγοράσουν ό,τι χρειάζονται. Το σχολείο του χωριού σήμερα δε λειτουργεί αν και υπάρχει, ενώ η εκκλησία του χωριού, η οποία είναι αφιερωμένη στον Άγιο Δημήτριο, λειτουργεί ακόμα. Στον αύλειο χώρο της εκκλησίας υπάρχει σήμερα και ένα μικρό εκκλησάκι αφιερωμένο στην Παναγία Σουμελά. Κάθε χρόνο στις 26 Οκτωβρίου και 15 Αυγούστου πραγματοποιούνται στο χωριό πανηγύρια, όπου έρχονται και άνθρωποι από γειτονικά χωριά και νομούς για να διασκεδάσουν και να τιμήσουν τους δύο ναούς.

Παναγιώτα Τσαχαλίδου

υποψήφια Διδάκτορας Τμ. Εκπ/κής & Κοινωνικής Πολιτικής ΠA.ΜAK.,

Συγγραφέας του βιβλίου «Νέα Φυλή η πιο ζεστή αγκαλιά του Παγγαίου»

  • Τεύχος 30 – Ιούνιος 2025

    Τεύχος 30 – Ιούνιος 2025

Τελευταία άρθρα