Συνδρομή

horiatika.press@gmail.com

,

Εξερευνώντας το Σπήλαιο Αλιστράτης

Ταξίδι στο «κέντρο της γης»

Φτάνουμε στην Αλιστράτη νωρίς το πρωί, λίγο πριν πιάσει η ζέστη. Ο δρόμος είναι εύκολος και μέσα σε λίγα λεπτά από το χωριό και κατηφορίζουμε προς το σπήλαιο. Στη διαδρομή προσπερνάμε καλλιέργειες, λόφους και χρυσαφένια χωράφια, και κάπου εκεί, σχεδόν αθόρυβα, ανοίγεται μπροστά μας η είσοδος σε έναν άλλο κόσμο. Το Σπήλαιο Αλιστράτης δεν εντυπωσιάζει από την είσοδο, το μεγαλείο του είναι κρυμμένο μέσα.

Μπαίνοντας, νιώθουμε αμέσως τη δροσιά. Η θερμοκρασία είναι σταθερή όλο τον χρόνο, κάπου ανάμεσα στους 17 και 20 βαθμούς. Τα μάτια μας προσαρμόζονται στο φως και αντικρύζουν ψηλούς θαλάμους, στοές που χάνονται στο βάθος και σχηματισμούς σταλακτιτών που μοιάζουν βγαλμένοι από άλλον πλανήτη. Η ξεναγός μας, η «Περσεφόνη» (ένας ρομποτικός ξεναγός που «μιλά» 33 γλώσσες), μας συνοδεύει βήμα-βήμα παρέχοντας πληροφορίες για την ιστορία και τα γεωμορφολογικά στοιχεία του σπηλαίου.

Το βλέμμα μας μαγνητίζεται από τους εκκεντρίτες, τους περίεργους σχηματισμούς που πηγαίνουν προς όλες τις κατευθύνσεις, σαν να αψηφούν τους νόμους της φυσικής. Στα σημεία όπου στάζει το νερό, λάμπουν μικρές μαργαριταρένιες σταγόνες, κι όσο κοιτάς, τόσο χάνονται οι αισθήσεις μέσα στο παιχνίδι της πέτρας με το χρόνο.

Όταν βγαίνουμε ξανά στο φως, αφήνουμε το σπήλαιο πίσω μας με μια αίσθηση δέους. Αλλά η μέρα δεν τελειώνει εκεί. Θα ακολουθήσουμε το ρέμα και θα φτάσουμε στο φαράγγι του ποταμού Αγγίτη. Είναι ένας φυσικός διάδρομος μέσα στο πράσινο, με τον ποταμό να κυλάει ήρεμα ανάμεσα στους ψηλούς βράχους. Ο ήχος του νερού και των πουλιών μοιάζει να παγώνει τον χρόνο όσο εμείς περπατάμε κατά μήκος της όχθης, κάτω από πλατάνια και θάμνους, μέχρι που φτάνουμε στο σημείο όπου κάποιοι τολμηροί κάνουν rafting. Εμείς θα ξαποστάσουμε σε έναν βράχο και θα αφήσουμε τη φύση να κάνει τη δουλειά της.

Κλείνουμε την μέρα μας στο χωριό όπου γεμίζουμε μπαταρίες σε μια από τις ταβέρνες, με γεύσεις του τόπου, με το μυαλό μας να περιπλανάτε ακόμη στο απόκοσμο τοπίο του σπηλαίου σε μια γωνία της περιοχής μας που σε συνεχίζει να μας ταξιδεύει όσο παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής.

  • Τεύχος 32 – Αύγουστος 2025

    Τεύχος 32 – Αύγουστος 2025

Τελευταία άρθρα