Συνδρομή

horiatika.press@gmail.com

Φωτεινή Γ.

Για έναν φίλο φίλων

Ήθελα αυτό το κείμενο να αφορά τον ένα χρόνο “χωριάτικα”, να είναι γιορτινό, γεμάτο ευγνωμοσύνη και αισιοδοξία. Καθώς ξεκίνησα την εφημερίδα, είχα –και έχω – την ανησυχία να μη χρειαστεί να γράψω ποτέ για ειδήσεις που έχουν αβάσταχτο πόνο και θρήνο.
Η απώλεια του Γιώργου Ζαγκλιβέρη με συντάραξε. Δεν ήταν φίλος μου ο Γιώργος, αλλά το χωριό έχει αυτή τη δύναμη να γινόμαστε όλοι μια παρέα.
Παρακολουθούσα την περιπέτειά του μέσα από τα βιντεάκια του και, για να είμαι ειλικρινής, δεν ήξερα αρχικά τι ήταν αυτό που με συγκλόνιζε περισσότερο: η όψη ενός νέου αθλητικού παιδιού να αλλάζει ή το κουράγιο του να καταγράφει αυτές τις στιγμές. Τίποτα από τα δύο δεν ήταν τόσο συγκλονιστικό όσο το χαμόγελό του. Τις πιο κρίσιμες στιγμές της ζωής του, χαμογελούσε και έλεγε «ευχαριστώ» για την κάθε μέρα. Άνθρωποι που δεν είχε συναντήσει ποτέ έπαιρναν θάρρος από το θάρρος του. Το κουράγιο που μετέφερε σε κάθε του βίντεο, η πίστη και η ευγνωμοσύνη του προς τον Θεό που δε χάθηκε μέχρι και την τελευταία στιγμή, μας κάνουν όλους να αναθεωρούμε το πώς αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητα.
Η δύναμή του και το σθένος του απέναντι στους εφιάλτες όλων μας αποτελούν όχι απλά αξιοσημείωτη αναφορά αλλά τρόπο ζωής, που κι αν ακόμα εκείνος «έφυγε», θα αποτελεί παράδειγμα για όλους μας.
Οι μικρές μας κοινωνίες τα κλαίνε τα παιδιά τους, τα πονάνε. Και θυμούνται πάντα το κενό που αφήνουν πίσω τους, πόσο μάλλον όταν είναι τόσο μεγάλο.
Το ταξίδι στο φως του ανήκει γιατί αντανακλά το φως που μοίρασε απλόχερα, ακόμα και τις πιο σκοτεινές μέρες.
Καλό ταξίδι, Γιώργο!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *