Συνδρομή

horiatika.press@gmail.com

Εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής

Αποδοχή χωρίς όρια,πρόσβαση με εμπόδια

Στο χωριό, η ζωή κυλά με έναν διαφορετικό ρυθμό, πιο ανθρώπινο και πιο συντροφικό. Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι πιο άμεσες και προσωπικές, κάτι που επηρεάζει θετικά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα άτομα με αναπηρία. Η κοινότητα λειτουργεί ως μια ενιαία«ομάδα», όπου όλοι στηρίζουν ο ένας τον άλλον και κανείς δεν μένει μόνος.

Ωστόσο, πίσω από αυτή τη ζεστασιά, υπάρχουν σημαντικές προκλήσεις που
σχετίζονται με την έλλειψη βασικών υποδομών και τη δυσκολία πρόσβασης, οι
οποίες δυσχεραίνουν την καθημερινότητα των ατόμων με αναπηρία. Στα χωριά, οι άνθρωποι γνωρίζονται προσωπικά και συχνά στηρίζονται ο ένας στον άλλον
στα δύσκολα. Αυτή η αίσθηση «ομάδας» δημιουργεί ένα περιβάλλον αποδοχής, όπου όλοι, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες τους, νιώθουν ότι ανήκουν. Παρόλα
αυτά, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τις σοβαρές ελλείψεις στις υποδομές. Είναι θλιβερό το γεγονός ότι ούτε τα σχολεία, ούτε οι δημόσιες υπηρεσίες, ούτε
καν οι περισσότεροι δημόσιοι χώροι και τα καταστήματα διαθέτουν τις
απαραίτητες διευκολύνσεις, όπως ράμπες. Κάτι τόσο απλό, αλλά ζωτικής
σημασίας για ένα άτομο με κινητικά προβλήματα – ακόμα και για κάποιον που
έχει προσωρινά τραυματιστεί – παραμένει συχνά ανύπαρκτο.

Εκεί που υστερούν οι υποδομές, επεμβαίνει συχνά η ίδια η κοινότητα. Όταν προκύπτει η ανάγκη, κάποιος από το χωριό – είτε μέλος της οικογένειας, είτε γείτονας, είτε απλώς ένας χωριανός – αναλαμβάνει πρωτοβουλία για να δώσει λύση. Αυτή η
αλληλεγγύη είναι ίσως το πιο δυνατό σημείο της ζωής στο χωριό: η αίσθηση ότι, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν όλα όσα χρειάζονται, οι άνθρωποι δεν αφήνουν τους
δικούς τους αβοήθητους. Η αποδοχή και η συμπαράσταση που προσφέρει το
χωριό είναι εξίσου σημαντικές. Δημιουργούν ένα κλίμα στο οποίο όλοι
αισθάνονται ότι ανήκουν – και αυτή η αίσθηση είναι θεμελιώδης για την ψυχική
υγεία και την ευημερία όλων μας, με ή χωρίς αναπηρία.

Παρότι οι ανθρώπινες σχέσεις καλύπτουν σε έναν βαθμό το κενό που αφήνουν οι ελλείψεις σε υποδομές, δεν μπορούμε να αγνοούμε την ανάγκη για μόνιμες, συστηματικές λύσεις. Οι τοπικές αρχές έχουν καθήκον να μεριμνήσουν για την
προσβασιμότητα, να φροντίσουν ώστε τα σχολεία, οι υπηρεσίες και οι δημόσιοι
χώροι να είναι ανοιχτοί και φιλόξενοι για όλους. Η προσβασιμότητα δεν είναι
προνόμιο· είναι βασικό δικαίωμα και θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο. Δυστυχώς, αυτό που για κάποιους είναι αυτονόητο, για άλλους παραμένει
ζητούμενο.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία συχνά
δεν είναι φυσικά, αλλά κοινωνικά. Η έλλειψη μέριμνας και υποδομών τους
δημιουργεί τα περισσότερα εμπόδια. Είναι ευθύνη όλων μας να ενισχύσουμε
την ενημέρωση και να προωθήσουμε την ισότητα, όχι μόνο στις πόλεις, αλλά
και στα χωριά. Με σωστή ενημέρωση και συντονισμένες πρωτοβουλίες, η
«ομάδα» μας μπορεί να γίνει ακόμα πιο δυνατή, ακόμα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Δείτε ακόμη