Συνδρομή

horiatika.press@gmail.com

Εκπαιδευτικός Δημοτικού Σχολείου Νέας Μπάφρας

Η ζωή ενός εκπαιδευτικού στην επαρχία

Όταν ξεκινάς την πορεία σου στην εκπαίδευση, δύσκολα φαντάζεσαι ότι θα βρεθείς σε ένα χωριό, με λίγους μαθητές, λίγους συναδέλφους και τη ζωή σου σε έναν μικρό τόπο με περιορισμένες επιλογές δραστηριοτήτων, διασκέδασης και κοινωνικοποίησης.

Προσωπικά, η εκπαιδευτική μου πορεία ξεκίνησε στην Αθήνα, με πολλούς μαθητές, πολλούς συναδέλφους που αδυνατείς να θυμηθείς μέχρι και το όνομά τους πολλές φορές. Στη συνέχεια, έζησα στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπου εκεί τοποθετήθηκα τα πρώτα χρόνια σε πολυθέσια σχολεία της πόλης ως αναπληρώτρια, ώσπου διορίστηκα σε ένα πολύ μικρό χωριό, στο νότο του νομού Ηρακλείου, με 15 μαθητές και μία μόνο συνάδελφο. Εκεί κατάλαβα πρώτη φορά την αξία της επαρχίας, όσον αφορά την εκπαιδευτική διαδικασία.

Αποφασίζοντας να επιστρέψω στον τόπο μου, τις Σέρρες, και έχοντας πολύ ευχάριστες εμπειρίες από τα ολιγοθέσια σχολεία, θέλησα και πάλι να τοποθετηθώ σε μία μικρή σχολική μονάδα, αποφεύγοντας τα απρόσωπα σχολεία της πόλης. Οι μαθητές και οι συνάδελφοι είναι λίγοι γι’ αυτό οι σχέσεις γίνονται προσωπικές, στενές και άμεσες, επικρατώντας ένα περισσότερο οικογενειακό κλίμα. Η ζωή εδώ έχει άλλους ρυθμούς. Οι κάτοικοι σε γνωρίζουν με το μικρό σου όνομα από τις πρώτες μέρες, οι μαθητές σου σε χαιρετούν στον δρόμο, οι γονείς σε εμπιστεύονται ευκολότερα από την πόλη.

Στην τάξη, τα πράγματα συχνά διαφέρουν απ’ αυτά των μεγάλων σχολείων. Τμήματα μικτά, ελλείψεις σε υλικά, απουσία υποστηρικτικών δομών – κι όμως, μαθαίνεις να αυτοσχεδιάζεις και να προσαρμόζεσαι. Ανακαλύπτεις τη δύναμη της ευελιξίας, της υπομονής, της προσωπικής επαφής και της συναδελφικής αλληλεγγύης.

Όσον αφορά τη ζωή ενός/μιας εκπαιδευτικού εκτός σχολείου, σε ένα χωριό της επαρχίας, η μοναξιά είναι υπαρκτή, ιδίως αν βρεθείς σε περιοχή χωρίς πολλούς συναδέλφους ή ανθρώπους κοντά στην ηλικία σου. Οι επιλογές σε ένα χωριό είναι περιορισμένες γι’ αυτό οι επισκέψεις σε κάποιο κοντινό αστικό κέντρο για υποχρεώσεις, δραστηριότητες ή διασκέδαση γίνονται απαραίτητες. Ωστόσο, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι, η ζωή στην επαρχία προσφέρει καθημερινή επαφή με τη φύση, άρα ποιότητα ζωής, ηρεμία, και μια αίσθηση ασφάλειας και πληρότητας. Η ώρα κυλάει πιο αργά, η μέρα φαντάζει μεγαλύτερη από αυτή στην πόλη. Οι περιορισμένες επιλογές μιας μικρής κοινωνίας παύουν να είναι πρόβλημα όταν είσαι δραστήριος και γεμίζεις ευχάριστα τη μέρα σου. Όλα είναι θέμα προτιμήσεων και οπτικής.

Κλείνοντας, θα ήθελα να προτείνω τους/τις νέες εκπαιδευτικούς να δοκιμάσουν την εμπειρία της διδασκαλίας σε ένα μικρό σχολείο, πριν την απορρίψουν. Η εγγύτητα με τους μαθητές και τους ανθρώπους που το πλαισιώνουν δημιουργεί κάτι πολύ ανθρώπινο και ζεστό, που δύσκολα θα συναντήσεις αλλού.

Δημοσιεύθηκε στο τεύχος 29.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Δείτε ακόμη