Συνδρομή

horiatika.press@gmail.com

Εκπαιδευτικός, Πρώην Σχολικός Σύμβουλος Α’βάθμιας Εκπαίδευσης

Κάποιες σκόρπιες λέξεις ενός ετεροδημότη

Η ερήμωση των χωριών του Δήμου μας, αλλά και όλης της χώρας μας γενικότερα, είναι μία θλιβερή πραγματικότητα, η οποία αρχίζει να προσλαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις. Το ότι δε νεκρώθηκαν ακόμη οφείλεται στους ελάχιστους ντόπιους που απασχολούνται κυρίως στον πρωτογενή τομέα (γεωργία, κτηνοτροφία), στους δημόσιους υπαλλήλους (όσοι απέμειναν) και στους μετανάστες που εγκαταστάθηκαν στα χωριά μας, εργάστηκαν και ενσωματώθηκαν στις ντόπιες κοινωνίες. Το ξαναζωντάνεμα των χωριών μας γίνεται κι στις Γιορτές, τα Σαββατοκύριακα και τα Καλοκαίρια, με την επίσκεψη των ετεροδημοτών στις γενέτειρές τους.

Το χωριό είναι σαν τη μάνα σου. Δεν έχει σημασία αν είναι όμορφη ή άσχημη, νέα ή γριά. Την αγαπάς γιατί είναι η μάνα σου. Το ίδιο ισχύει και για το χωριό σου, το αγαπάς γιατί είναι η γενέτειρά σου, δηλαδή η ιδιαίτερη πατρίδα όπου γεννήθηκες και μεγάλωσες. Εμείς οι ετεροδημότες, που λόγω εργασίας αφήσαμε τα χωριά μας και ζούμε σε κάποια πόλη, είμαστε
ιδιαίτερα τυχεροί γιατί το χωριό μας αποτελεί σημαντικό σημείο αναφοράς. Αυτό το συνειδητοποίησα όταν ένας Αθηναίος, συνάδελφος σε σχολείο της Δράμας, με ρώτησε από πού κατάγομαι και του απάντησα από ένα ασήμαντο χωριό των Σερρών. Η απάντησή του, που τη θυμάμαι σχεδόν κατά λέξη, με αποσβόλωσε: «Μη λες βλακείες». (Δεν είπε ακριβώς βλακείες, αλλά μία λέξη ομοιοκατάληκτη και ευρέως χρησιμοποιούμενη). «Ρώτα εμάς τους
πρωτευουσιάνους, που είμαστε γέννημα θρέμμα της Αθήνας και δεν έχουμε κάποιο άλλο σημείο αναφοράς στην επαρχία». Τα λόγια αυτά με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι αυτό που θεωρούμε δεδομένο δεν είναι και κάτι ασήμαντο. Για τον λόγο αυτό έκτοτε δηλώνω Βιταστιανός, όχι μόνο λόγω καταγωγής, αλλά και εκ πεποιθήσεως. Επιπλέον, οι επισκέψεις στο χωριό είναι πιο συχνές, ανακαίνισα το πατρικό μου σπίτι, μία σοφή απόφαση, γιατί
την περίοδο της πανδημίας μετακόμισα με την οικογένειά μου στο χωριό και δε βιώσαμε σχεδόν καθόλου τον εγκλεισμό της πόλης. Ο φούρνος που έχτισα εκείνη την περίοδο μας αποζημιώνει με νοστιμότατα ψητά και φουρνιστά κάθε είδους. Επίσης επανασυνδέθηκα με παλιούς φίλους των γυμνασιακών μας χρόνων, από τα γύρω χωριά, με τους οποίους
μοιραζόμαστε όχι μόνο αναμνήσεις, αλλά και προβληματισμούς για τη βελτίωση της κατάστασης των χωριών μας. Αλλά το θέμα της ανάπτυξης του Δήμου μας απαιτεί περισσότερα του ενός άρθρα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Δείτε ακόμη