Συνδρομή

horiatika.press@gmail.com

Εκπαιδευτικός Ιταλικής Φιλολογίας

Το χωριό μέσα μας

Ουσιαστικά γεννήθηκα και μεγάλωσα στην πόλη. Εκεί πήγα σχολείο, σπούδασα, ζω και δουλεύω καθημερινά. Ωστόσο, στην ερώτηση «από πού είσαι» η απάντησή μου ήταν και συνεχίζει να είναι «από την Πρώτη Σερρών».

Το χωριό ήταν πάντα ένα δεδομένο στη ζωή μου: διακοπές, παρέες, συγγενείς, ελευθερία, βόλτες, πανηγύρια, φύση. Ακόμα κι όταν μεγαλώνοντας άρχισαν να αραιώνουν οι επισκέψεις, είχα την αίσθηση ότι το χωριό ήταν πάντα εκεί και με περίμενε. Και πράγματι, περνώντας τα
χρόνια η επιθυμία να επιστρέφω στο χωριό συχνότερα γίνεται όλο και πιο έντονη. Μολονότι κάθε φορά που φεύγω από το χωριό εύχομαι να είχα λίγο χρόνο ακόμη, η ιδέα να εγκατασταθώ μόνιμα με φοβίζει. Συχνά αναρωτιέμαι γιατί δεν αποφασίζουμε να εγκατασταθούμε μόνιμα στο χωριό; Τι είναι αυτό που θα έλειπε από την καθημερινότητα μας;
Λίγα πράγματα, και σίγουρα τίποτα που να μη μπορούμε να αλλάξουμε. Το σημαντικότερο συστατικό για την αναβίωση των χωριών θεωρώ ότι είναι οι δράσεις και οι πρωτοβουλίες ανθρώπων και ομάδων.

Το χωριό πλέον δεν θα πρέπει να θεωρείται μόνο ένας καλοκαιρινός προορισμός ή ένας τόπος που μπορούμε να περνάμε λίγες μέρες χαλάρωσης και ξεκούρασης αλλά ένα ζωντανό κέντρο δημιουργίας και διάδρασης που αναπτύσσεται παράλληλα με τα μεγάλα αστικά κέντρα.

Από την άλλη πλευρά η πόλη με τη σημερινή μορφή φαίνεται να ολοκληρώνει τον κύκλο της ζωής της. Απόδειξη, οι ομάδες και οι συλλογικότητες που δημιουργούνται με σκοπό την αναβίωση της γειτονιάς, τη δημιουργία χώρων πράσινου και τη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των κατοίκων. Στην ουσία, δηλαδή, τη δημιουργία μικρών χωριών μέσα στις πόλεις.

Έχοντας ταξιδέψει αρκετά στην Ελλάδα είχα την τύχη να βρεθώ σε μικρά μέρη και να γνωρίσω ανθρώπους που με επιμονή και όρεξη αποδεικνύουν καθημερινά ότι το χωριό δεν είναι τόπος απόσυρσης αλλά αντίθετα ένας τόπος εγρήγορσης και ζωντάνιας.

Συνειδητοποιούμε λοιπόν ότι όσο αν και μας γοητεύει η απεραντοσύνη του κόσμου στο τέλος της ημέρας αυτό που αποζητούμε είναι η μικρή μας Ιθάκη.

Δημοσιεύθηκε στο Τεύχος 9, στη στήλη “Το βήμα του ετεροδημότη”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Δείτε ακόμη